Leczenie choroby nieuleczalnej, jaką jest stwardnienie rozsiane, jest niezwykle ważne i nie można z niego rezygnować. Polega w głównej mierze na utrzymaniu chorego w dobrej kondycji i opóźnieniu postępującej niepełnosprawności. W tym zakresie są zarówno możliwości farmakologiczne, jak i rehabilitacyjne i psychologiczne.

Postęp medyczny z roku na rok daje pacjentom cierpiącym na stwardnienie rozsiane również w Polsce wiele możliwości. Na dzień dzisiejszy na rynku jest dostępnych siedem środków, umożliwiających zatrzymanie postępu choroby.

Niestety problem dla chorych leży jednak w samym ustawodawstwie. Jeszcze niedawno terapia farmakologiczna była możliwa tylko przez 5 lat, obecnie jednak leczenie może być kontynuowane jak najdłużej się da. Inną kwestią jest kolejna do leków – nie są one powszechnie dostępne dla wszystkich, a niestety ich stosowanie jest niezbędne. Na leki trzeba więc czekać.

Stwardnienie rozsiane – jak leczyć?

Leczenie stwardnienia rozsianego polega na podawaniu choremu leków sterydowych (glikokortykosteroidy), które hamują szkodliwe działanie układu immunologicznego. Działanie leków jest dobre i skuteczne, jednak niestety pojawiają się również działania niepożądane m.in. wahania nastrojów, depresja czy  nadwaga (głównie za sprawą zwiększonego apetytu).

Przy rozwoju choroby pojawiają się dodatkowe objawy, które utrudniają normalne funkcjonowanie w życiu codziennym. Należą do nich: nadmierne napięcie mięśni, ból mięśni, depresja, zaburzenia w układzie moczowym. Dlatego też pełne leczenie, oprócz wspomnianych wcześniej sterydów, obejmuje również psychoterapię i fizjoterapię. Ważne, żeby leczenie było dopasowane indywidualnie, a stosowane środki i działania nie wykluczały się wzajemnie.

Leczenie stwardnienia rozsianego bardzo często obejmuje również niekonwencjonalne metody, z których pacjent dobrowolnie może skorzystać, pod warunkiem, że nie będą one szkodliwe. Bardzo popularne staje się stosowanie leczenia komórkami macierzystymi bądź środkami z leczniczą marihuaną. Sporo mówi się również o stosowaniu odpowiedniej diety, która znacznie może poprawić kondycję organizmu chorego. Dieta powinna być bogata w kwasy tłuszczowe, zwłaszcza omega-6 i omega-9, witaminę D i B12. Najbardziej wartościowe będą więc takie produkty jak: ryby morskie, jaja, orzechy, olej lniany, mleko czy wątroba. Pełny jadłospis powinien jednak ułożyć doświadczony dietetyk po konsultacji z lekarzem prowadzącym.